κι αυτά τα καλικαντζαράκια...

Κι' αυτά τα καλικαντζαράκια, μεγάλο πρόβλημα ήτανε. Πρώτα-πρώτα είχανε πολλά ονόματα: καλικαντζαράκια, καλικάντζαροι, καλικαντζάροι, καλικαντζαραίοι, λυκουτσαντζαράκια, λυκουτσάντζαροι, λυκουτσαντζάροι, λυκουτσαντζαραίοι, λυκουτσαρδάκια, λυκούτσαρδα, λυκουτσαρδά, λυκουτσαρδαίοι και παγανά.

Έπειτα ήταν και κακάσχημα. Είχανε, λέει, ένα πόδι ανθρώπινο και ένα γαϊδουρινό, δεν μπορούσανε να τα ταιριάξουνε...

συνέχεια...

τα κάλαντα των Χριστουγέννων

Διαθέταμε φακό, συνιδιοκτησία, χρειαζόμαστε, όμως, “πλάκα” και “γλομπάκι”, μπαταρία και λαμπάκι δηλαδή, διότι το σκοτάδι θα ήταν βαθύ σε λίγο, φυσικά δεν υπήρχε φως στο χωριό οι δε χωματόδρομοι ήταν γεματοι λακκούβες και χαράκια από τις βροχές. Έπρεπε, άρα, να καταστρώσουμε σχέδιο σειράς επίσκεψης σπιτιών, ώστε μόλις νύχτωνε να αγοράσουμε μπαταρία και γλομπάκι, για να φωτίζουμε στο σκοτάδι και να συνεχίσουμε τα λέμε τα κάλαντα...

συνέχεια...