Εγερτήριο
νωρίς το πρωί, μόλις άρχιζε να ξημερώνει,
εννοείται δεν χρειαζόταν ξυπνητήρι
διότι τα κοκόρια λαλούσαν ασταμάτητα.
Πρώτη-πρώτη σηκωνόταν η μάνα, να ανάψει
τη φωτιά στο “φώκο” γιατί συνήθως έκανε
κρύο, και μας φώναζε “σηκώτε, ξημέρωσε,
σηκώτε”. Ευτυχώς έφευγε μετά, για να
πάει να αρμέξει τις γίδες στην καμάρα,
να μας φτιάξει γάλα να φάμε, και βρίσκαμε
ευκαιρία να χουζουρέψουμε ξανά...
