όλες οι μετρήσεις και εκτιμήσεις διαστάσεων, μηκών κυρίως, γινόταν από “δω μέχρι...”
το “δω=εδώ” ήταν το προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου, μιλάμε για απίστευτα μεγάλα νούμερα, μας άρεσαν όμως...
οι βάρκες ήτανε “από δω μέχρι το Γραφείο του χωριού”, ε, ναι, κάπου 100 μέτρα
τα υπερωκεάνεια ήτανε “από δω μέχρι τη Μονοβάσια”, πρωτεύουσα του δήμου, ε, ναι, κάπου 20000 μέτρα, άσε που είχαν πάνω σπίτια, και μαγαζιά και σχολεία και χωριά...
Στην περιοχή μας υπήρχε, εκτός από την κανονική, και μια τοπική γλώσσα, ένα λεξιλόγιο με λέξεις βασικά Ελληνικές με παραφθορά, αλλά και ξένες, επίσης με παραφθορά, Τούρκικες, Αλβανικές, Σλάβικες, Ιταλικές, καθώς και από χώρες της Βόρειας Αφρικής. Διότι πολλοί οι ξένοι λαοί που πέρασαν από εκεί, και, φυσικά, άφησαν τα σημάδια τους.
λάφτω: τρώω βιαστικά
ματέρες: τα χλωρά κρεμμύδια, πριν κάνουν “κεφάλι”
Μονοβάσια: η Μονεμβασία, η πόλη
μπεζερίζω: καταφέρνω με μεγάλο κόπο, ίσα-ίσα
